0
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
46
Okunma
Bir kapı kapanır, bir duvar çekilir öne,
Sanırsın ki her menzil dönmüştür düne.
Boşluğa düşer adım, kararsızdır yine,
Oysa her yol bir adımla başlar görünmeye.
En çetin yokuşların bir inişi vardır,
En derin yaralar bir gün kabuk bağlar.
Zaman, sustuğun yerde en sabırlı sırdır,
İçinde bir ses der ki: "Kalk, yeniden başla."
Kaldır başını yerden, gökyüzü hep mavi,
Bulutlar gelir geçer, hepsi bir misafir.
Karanlık dediğin sadece bir tabir,
Yalnızca gösterir, aydınlık ne kadar kâfi.
Bir tohumun gücü çatlatır toprağı,
Bir damlanın inadı deler geçer kayayı.
İçindeki o inanç döndürür rotayı,
Umut, en bitmeyen yolun yoldaşı.
Sanma ki bu fırtına ebediyen kalacak,
Güneş doğmak için en koyu anı arar.
Bu kalp, attığı sürece sebep bulacak,
Uyanmak için seninle bir sabaha.
