Mücrimdi..
Duvarlarındaki esmer kir
Helal rızkla karılmış alın teri değildi!
Ateşe gem vuran nedamet yaşları da..
Rivayetten ibaretti şükrü.. değildi zakir!
Bir başka sırat-ı müstakiym üz’reydi..
O...
Kafası bir milyon duman.. duman.. dumandı..

Temizdi yine de(!) is paklığında..

Mütebessimdi yarasa saflığında..
Ölümlere.. zulümlere..
Gün gibi biliyordu da;
(Habil’le Kabil’den beri
Mayası kanla karılıyordu kat’lin!)
Ve sonunda kursağa takılıyordu haram..

Böyle söylerken bütün kutsal kitaplar
O, ateşe odun..
Kat’lin mayasına kin..
İffete bühtandan çamur ve irin taşıyordu..
Fitneden besleniyor..
Fitneyi besliyordu..
Ama sorsalar “adamca” yaşıyordu..

Oydu fillerle sefere çıkan..
Oydu;
Günahsız sabilere “deccal” rozeti takan..
Oydu;
İhanette mahir olanların
Kardeşi kardeşe kırdıranların
Ve uyuyanı uyandıranların
.. kudurgan yangınında
İlk kibriti eliyle çakan..
…
İşte o ateştir bugün;
Gönülleri dağlayan..
Elleri yakan..
Dikenleri..gülleri..
Dilleri yakan..

O ihanet üstüne fırlamış zembereği
Çıldırtan dümenlerin..
O gün bugün savrulur
Kısır döngülü intikam faslında zaman..

Yusuf’a benzermiş..
-düzmece.. yalan!
O nice Yusuf’u zindana salan
Yakub’lara ağıtlar ısmarlayan
Ve her cepheden yarasız ayrılandı(!)

Unutmuştu ebrehenin ordusunun sonunu..
Dolu dizgin yürüyordu akıbetine..
Perde arkasında her şerrin; payı..
Tüten ocakların altında soluklanan
Şanınca debdebeli çok fayı vardı..
…
Hakkın da bir hesabı!

Yetimler.. öksüzler.. dullar adına..
Sönen yuvalarda çullar adına..
Duası dönmeyen kullar adına..

S o r u l u y o r d u!.