baş ağrısıdır bizi yitiren
dostların kavuşamadığı kimi yerde
en heyecan dolu yıllar ısmarlanır bize
takvimden ve nihayetten
bir başlar günler bir yıkılır gülüşler
atlar koşar ve ninniler bebekler için dizilir
bakmışsın tandırdan ekmeğin
hamurundan yiğidin paslanmış
kim kurtarır veçheyi
dönemeci geçen herkes u çiziyor
bakarsın aydınlık sararmış
korku iblis gibi telaşın arka cebinde
mıknatıs teknolojinin kırbacında
ve boynundaki muska musalla taşında
herkes geberiyor kimsesizlikten
sokakta yatanlar yine açlar
yine üşüyor ellerin
yine harapsın yine yıkılıp devrilmişsin
soluk parkın en çiğ yüzünde kendini çiğnemişsin
ayakların buz tutmuş ayazda
bu kışın en şifasız anında
kimsesiz bir varmışsın bir de kendinden yokmuşsun
oluyorsun en rüyasız anlara soğuk an
donuyorsun şahların megaloman tahtında
vurulmuş senin bünyen
kanın soğumuş
ölmüşsün güpegündüz
bu ranzasız sokakta