0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
64
Okunma
Aynalarla küs yaşadım, yüzüm bana el gibi,
Simsiyahtı şu saçlarım, şimdi beyaz kar gibi.
Yıllar vurdu tokadını, acımadı hiç bana,
Rüzgar değse kırılırım, kuruyan bir dal gibi.
Ne bir bahar gördü gönlüm, ne güldürdü yüzümü,
Kader kalem kırmış bana, haksız kesti hükmümü.
Ben dağları taş sanmıştım, meğer dertmiş sırtımda,
Felek kurmuş tezgahını, ziyan etti kökümü.
Artık ne söz kâr eyliyor, ne feryadım duyulur,
Gözlerimden kanlı yaşlar, sel yerine dökülür.
Bu dünyanın zor hesabı, mahşer gününe kalmış,
Bu yorgunluk ancak dostlar, musallada son bulur.
5.0
100% (1)
