ÖZLEMİM

Gözlerim seni arar her sönmüş yıldızda,
Geceye adını fısıldadım köşe başlarında.
Bir umutla bekliyorum zifiri sabahımda,
Dön diye dua ederim titreyen dudaklarımla.

Hüzün bastı yine, duygularım karmakarışık;
Ay doğmuş geceme, yine bir yarısı karanlık.
Aklım, fikrim, ruhum darmadağınık,
Adın dilimde dolanır—ezberimsin artık.

Bir meçhuldeyim şimdi, her yer sensizlikte;
Attığım her adımda, aldığım her nefeste
Acı bir sancı düşer kor olmuş yüreğime,
Özlemimsin… gel artık, emanetin kalbimde.

Zaman geçmiyor, günlerim sensiz olmuyor;
Takvimden düşen her yaprakta kalbim eriyor.
Her şey anlamsız, dünya bomboş geliyor,
Bir tek gelişin kalbimdeki fırtınayı dindiriyor.

Her sabah oluşunda umuda uyanır gözlerim;
Belki gelirsin diye titrer özlem dolu yüreğim.
Ellerin elime değmeden ben nasıl yanarım?
Kayıp tamamım… nerede kaldın diğer yarım?

Ben seni hiç unutmadım ki, hep beklerim;
Sensiz geçen her günümü yok bilirim.
Dünyaya bir daha gelsem yine seninim,
Sensiz her nefesimde ben bir hiçim…