Yorgun gibiyim...
Sonu olmayan bir gece sanki,
Bir an olsun yalnız kalmıyor
aklım. Düşünüyorum her zerrem de..

Yorgun gibiyim...
Yanlış insanları seçmenin bedeli;
Bir insanın ödeyebileceği
en pahalı dersidir..
Ya Cennetten bir köşe,
Ya Gayya kuyularından bir kuyu düşer hissene

Tamam ! ..
Tamam anladım da,
Yalan söyleyenler, yanlışı yapanlar,
Kendi karanlıkların da
gerçekliklerini kaybeder de
Peki ya bizim kaybettiklerimiz
ya o sahipsiz temiz Hislerimiz ?

Kaybedilen her bir umut Şimdi
hangi boşluğa Ses olur ?
Soluduğumuz hava belki kirliydi,
Kaderin kördüğümü, o kahpe rüzgarı,
en büyük şansızlığımız değilmiydi ?
O zehirli havayı bilmeden, İçimize çekip,
nefes diye cana katmamız...

Oysa, biz, sadece temiz. Bir sayfa
Tutulacak, sağlam bir el istedik
Çok mu şey istedik ?

Şimdi ,
geriye ne kaldı dersin ?
Sırtımız da taşıdığımız
görünmez yüklerin ağırlığı,
Ve o yanlış yollarda yaktığımız
ömür Mumunun kokusu.

Bazen diyorum ki;
keşke sadece uyusam,
Ve bu sonsuz sorgulama,
bu bitmeyen yorgunluk,
Bir sabah uyanınca,
sadece kötü bir rüya olsa diyorum.

Ama biliyorum ki,
uyanınca da göreceğim aynı manzara..
İçimizde kaybettiğimiz o eski bizin ,
hüzünlü Sessizliği,. O Eski biz ki,
her söze inanan, her bakışta bir yuvaya sığınan, Camdan bir fanustu, saf ve kırılgan

Artık ne inancımız var,
ne sığınacak bir liman. Yorgunluk dediğin,
sadece bir etiket değilmiş meğer..
Bu, kalbin yediği her darbeden sonra,
Kendini yeniden inşa etme gayretiymiş.

Evet, duvarlar ördük, sertleştik belki de
Ama bu, zayıflık değildi
Hayatta kalmayı öğrenen bir ruhun şerefi..

Onlar kaybetsin gerçekliğini, onlar kaybetti bizi, Biz ki artık kayıp değiliz. Sadece, bedelini
ağır ödediğimiz bir dersin Talebesiyiz.

Her yalan,
her kirli bir nefes, Bizi yıkmak yerine,
bambaşka bir kişiliğe dönüştürdü.

Şimdi,
yeni bir hava soluyor,
Yeni bir bizle doğuyoruz

İçimizdeki kalan;
O kirli havayı soluyup ölen
değil, Onu yakıp küllerinden
yepyeni bir hayat çıkaranda bir Biz..

Başımız dik,
Çünkü en pahalı ders,
en değerli öğretimiz oldu.

Ve bu sonu gelmez gece elbet bitecek bir gün,
O zaman göreceğiz; kazananın da, kaybedenin de kim olduğunu.

Kendi gerçeğini bulan,
yorulsa da, asla vazgeçmeyendir..
Ruhun, Şafağı, Mutlaka ama, Mutlaka Söker..