Yüreğinize sağlık üstadım...

Sözünüzün gölgesine değil,
ruhunun aynasına bakarım ben.
Çünkü bazı kelimeler vardır,
iğnenin ucunda büyür,
yüreğin derininde küçülür.
“Çingene” de onlardan biridir;
ağızda yara,
ruhta yara bandı olur bazen.

Bilmezler ki…
Güneşi küstürmeden avuçlayan insanların
teninde renk değil,
kader yanar.
Kökü toprağa değil
rüzgâra bağlanmış bir halkın
yönü olmaz;
nereye savrulsa, orası yurdudur.

Ve bilmezler…
Hudut çizgilerle değil,
adımlarla aşılır.
Aşağılamak,
karanlığın gölgesinde büyüyen
zavallı bir eğlencedir.
Oysa onur,
bir çocuğun kederine saklanmış
kırılmaz bir kemiktir.

Siz diyorsun ki,
“Çingeneyim.”
Ben de diyorum ki:
Her insan, içindeki çadırın rengidir.
Kimisi tül gibi geçirgendir,
kimisi taş gibi işlenmez.
Senin çadırın gökyüzüne kuruluysa
onların gözlerinin neden
yerin dibine çakılı olduğunu
anlamak zor değil.

Ateşinizin dili,
karanlığı yarar;
davulunuzun yüreği,
suskun vicdanları utandırır.
Çünkü bazı melodiler
çalanın kim olduğuna değil,
yanan odunun hikâyesine yazılır.

İnsan dediğin,
kimliğini hor görenlere küsmez,
onları kendi küçüklüklerinde bırakır.
Zira büyüklük;
yüksekte durmak değil,
yere düşen incinmiş bir kelimeyi
yerden kaldıracak kadar
kalbi geniş olmaktır.

Velhasıl…
Kubbeye değen başlara değil,
kendi gölgesinden korkanlara acırım ben.
Çünkü bir insanın boyu,
omuzlarındaki gururdan ölçülür;
önyargının karanlığını delenler
her zaman daha uzun yaşar.

Bu şiir, sadece bir kimlik beyanı değil, aynı zamanda yürekten gelen bir direniş ve onur çığlığı. "Dilleri paslı bir bıçak gibi" metaforu, önyargıların ve dışlamanın verdiği acıyı o kadar keskin bir şekilde anlatıyor ki, okuyucuyu hemen o yoğun duyguya ortak ediyor. Ancak bu başlangıçtaki hüzün, hemen ardından gelen "Güneşi avucunda gezdiren" ve "Hürriyetin ta kendisiyiz" gibi güçlü, gururlu ifadelerle yerini sarsılmaz bir özgüvene bırakıyor. Şairin, kendini rüzgârın soydaşı ve toprağın akrabası olarak tanımlaması, ait olduğu kültürü ve doğayla kurduğu derin bağı ne denli sahiplendiğini gösteriyor. "Bizim çadırlarımız Gökyüzüne kuruludur" imgesi ise, bu özgür ve hudutsuz ruhun sınır tanımayışını, evrenle bir oluşunu mükemmel bir şekilde özetliyor. Kaleminize sağlık; bu, coşkulu ve isyankâr bir ruhun izlerini taşıyan, etkileyici bir şiir olmuş. Muazzam derinlik yürekten kutlarım hocam✨✍

Siz hâlâ
Ayrımcılığın soğuk taşında üşürken,
Biz
Aynı ateşin etrafında
Dostluğu ısıtırız.

Ve bilin bayım:
Biz göğü çadır bilir,
Yeri yurt kılar,
İnsanı insan diye severiz.

Siz önyargınızla küçülürken,
Biz kalbimizin genişliğinde büyüyoruz.

Demiş şair..

Tebrikler

Saygılarımla hocam🙏🧿🧿🌿