SEN VE BEN

Kırık taşlar yolumuzda
Bir iz var sesiz uzak,
Geride kalmış hatıralar.
Unutulacak mı.?
Sonsuz gibi ama,
Geçici her şey inan bana.
Sen ve ben,
Kaybolan bir düş.
Bir rüzgarın peşinde
Döner mi hikâye.?
Yoksa biter mi böyle.?
Sen ve ben,
Sadece gölge..

Sorular yankılanır, sessizliğimde.
Bir cevap ararız,
Kim bilir nerede..
Ellerimiz uzanır ama bulamaz,
Geçmiş bizi geride bırakmaz..

Avuçlarımda dağılan zamanlar,
Sen ve ben,

Gökyüzü çığlık atar gece,
Gözlerimde kaybolan bir renk.
Bir daha döner mi hiç bu hikâye,
Yoksa bitti mi bizden geriye tek bir denge.

Sen ve ben,
Ne kaldı elimizde.
Söyle sen,
Bizi biz yapan neydi ki..?
Sözler mi.?
Sessizlik mi.?
Sen ve ben,
Aynı soruda iki beden.
Düşün dur bir an sadece,
Kaybolan biz miydik..!
Yoksa zaten eksik miydik.!

Fotoğraflar masamda soluk
Bir gülüş,
İçine saklanmış hüzün.
Kapı eşiğinde duran o soru,
Gitmeli miydim.?
Yoksa kalıp susup vurmalı mıydım günü..?

Belki de cevabı yok,
Belki de bu da bir yol
Düşen taşların içinden.
Yeniden doğar mı bizden bir söz.?
Bir ses.?
Bir “devam et”..!
Sen ve ben....!

Emel Abokan
29/11 /2025
02:40