Sen,
Bir bilsen
Ve bendeki seni bir görsen,
Ah bana bir dokunabilsen,
İçimdeki kor alevlerin nefesini hissedebilsen,
Beni tutuşturan arzuyu sende sahiplenebilsen,
Sanki yıllarca küllenmiş bir ömrün
Tam kalbinden kopup gelen
Bir yeniden yanma arzusu gibi.
Bir bakışın tutuşturmaya yetiyor bu ateşi,
Görmelisin;
Karanlıkla ışık arasındaki o ince çizgiyi
Tek bir kıvılcımla ateşe boğan bu mucizeyi.
Benimsin,
Benimlesin,
Tenimdesin…

Saçlarının rüzgâra karıştığı an
Dünyanın tüm yorgunluğu dökülüverir omuzlarımdan.
Güneş,
Sen gülünce
Daha erken doğmak ister
ve ben,
Gözbebeklerindeki o sıcak çağrıya
Belki bin kez daha yanmak için
Her sabah aynı tutkuyla uyanırım.

Ellerin,
Zarif ve narin,
Masum, saf ve mucizevi
Dokununca,
Çölün ortasına su dökülür gibi
en kurak yanımı yeşertir gibi.
Damarlarımdan geçen her titreşim
Adını taşır
Ve adınla tanışır her bir zerrem,
Ve yine
Ve yeniden aşık olur
Seninle ve senin için atan bir kalbim;
Hızlı, korkusuz, göklere açılan dualar gibi.

Sana yaklaşmak,
Seninle yakınlaşmak,
Göğsümde yıllarca kilitli kalmış bir kapının
Nihayet aralanmasıdır;
Yalım yalaz yanan
Ve geceyi yakan bir yıldız düşer içime,
Ardından ben o düşüşün ışığıyla
Yeniden insan olurum,
Kendimi seninle bulurum.

Aşk mı?
Aşk kor bir ateştir,
Senin adın anıldığında yüreğime yerleşir.
Yakar, kavurur, tutuşturur,
Her kavuruşunda
Bir umuda dönüşür.
Ne kadar yanarsam,
O kadar dirilirim sana.
Sensizliğin gölgesi bile
Bir adım geri çekiliyor artık.
Çünkü biliyorum:
Eğer elim eline denk düşerse
Kader bile diz çöker önümüzde,
Mum misali tükenir ateşimizde.
Ve biz,
Yeryüzünün bütün karanlıklarına meydan okuyan
İki kıvılcım oluruz;
Birbirine değer değmez
Tüm evreni aydınlatacak kadar güçlü,
Bu arzunun terkisinde buluşuruz.