..

voca.ro/15pTQVFgMQ5O

..


Bir vaveyladır içimde dolanan bu
bulut hüzmesi…
Arş’ın sahibine and olsun ki !

aşk’ile yanan muhtelif acılardan
geliyorum..

Sıvası dökülmüş duvarların
azabı vuruyor yüzümüze
emsalsiz bir şehrin yüzünde
her an infilak!
her an intihar!

Bozkırlarda koşmuyor artık
o deli taylar..
Bozguna uğruyor her vakit
içimizde bunca ihtiyar atlar koşarken.

Bırak diyor içimdeki o ses
bırak . .
o muştu, o pervazlar,o yol
yüzümdeki o besmelesiz ağrı
usulca acıyı taşıyor kara deliklerden

Oysa ne çok gitmişliğim vardı
bu kentten.



..


Susuyorum , susuyoruz işte
ve
sımsıkı kapatıyoruz güney’e bakan
o camları.
mil çekilmiş gözlerinden bahsediyorum arada
söylenceleri çoğalıyor, azığı koynunda bir çobanın.

dur durak bilmeyen şiirler
çoğalıyor kursağımızda
sen kusarken ne var ne yok
ben azaldığım yerde
tutunuyorum işte bir satırdan

’ah etme , ses etme’

..


Oysa ne çok kandırılmışlığı vardır
göklerimin bu hezeyan
karşısında.

İpekten kanatlar geriyorum artık,
acıtmıyor ne rüzgar
nede gelip geçen fırtına.

Bir mabedin üzerinden eğiliyorum,
içim can evinden vurulmuş
kırlangıç yuvası.

Oysa ne çok küsmüşlüğü vardır
yüreğimin çizdiği
şu satırlara.

..


Şimdi dönüşü yok, kilitli sandıklar
ve dört yana dağılan emanet sözler

mevsim suskun
zaman boykotunda
içimize sığmıyoruz...

..

Oysa ne çok yoksul sancılar
birikmişti avuçlarımızda .


________

b.krc