Elimde bir bardak acı çayımla
Yorgun yüreğimi dağladım dostum
Gölgem bile yıkık yalnızım artık
Yandım içli içli ağladım dostum

Anamı babamı kardeşlerimi
Oynardım yaparken zor işlerimi
Kaygısız çocukça gülüşlerimi
Andım içli içli ağladım dostum

Çoğu göçtü gitti kalan geride
Görsem zor tanırım kar zemheride
İyice baktım da biraz beride
Sindim içli içli ağladım dostum

Kimlerleydik cıvıl cıvıl evimiz
Konu komşu fink atardık hepimiz
Hepi göçtü giiti bomboş köyümüz
Döndüm içli içli ağladım dostum

Bilemedin çoğu şeyin kıymetin
Yalan dünya için neler kaybettin
Metin ol dedim kendime metin
Çömdüm içli içli ağladım dostum

Boğazım düğümlü çıktım serine
Daldım giitim kaybolduğum derine
Benmişim de meğer şu mum yerine
Söndüm içli içli ağladım dostum

Şöyle bir düşündüm kara toprakta
Kimi dal yaprakta kimi korukta
Çok mu yedi zengin fakir yoklukta
Gömdüm içli içli ağladım dostum

Çilekeş’im zaman zaman duvarlar
Bana döner beni benim gibi azarlar
Evvel erkan görse sanmam tanırlar
Yumdum içli içli ağladım dostum