2
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
151
Okunma
Bir gece sustun.
Ben duydum.
Sessizliğin, söylediğin bütün sözlerden ağırdı.
Gözlerin çekildi içimden,
bir perde indi aramıza.
Belli ki gitmek çoktan başlamıştı sende,
ben yalnız fark edemedim.
Oysa herkes öldürür sevdiğini:
Sen bakmayarak öldürdün,
ben anlamayarak.
Bir söz eksik kaldı,
bir adım gecikti,
bir kalp yoruldu…
Ve biz,
hiç tartışmadan
bir enkazın iki ucunda kaldık.
Dram bunun neresinde biliyor musun?
Ayrılıkta değil.
Ayrılırken
hiçbirimizin “kal” diyemeyişinde.
İşte böyle bitti.
Ne büyük bir çığlık,
ne de duyulur bir hıçkırık…
Sadece biliyorum:
Oysa herkes öldürür sevdiğini,
ve en çok da
çok sevdiğini.
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz