Ne sevenim var ne sevdiğim,
Bir gün öleceğim elbet.
Mezarımda ne çiçek olacak,
Ne de benim için ağlayan biri.

Benim kalbim bomboş,
Arasan da bulamazsın birini.
Gözlerimin ağlamaktan
Kalmadı artık mecali.

Ruhumun en derininde
Bulamazsın hiç kimseyi,
Çünkü ben
Hiç kimsesizim böyle de
Öleceğim bir gün elbet.

Belki bir rüzgâr geçer üzerimden,
Belki bir yaprak düşer taş toprağıma,
Belki kimse bilmez adımı
Ama gök bilir acımı.

Sessizliğin arasına saklanmış bir nefesim,
Gecelere emanet bir gölgem var sadece.
Karanlığa alışmış yüreğim,
Güneş doğsa da fark etmez artık bana.

Ne sevenim var ne soranım,
Yıllar geçse de kimse yok yanımda.
Ama yine de yürürüm bu yolda,
Tutunmadan, sığınmadan bir omuza.

Ve bilirim…
Bir gün durur kalbim sessizce,
Kimseler duymaz gidişimi.
Ama ben gülerek kapatırım gözlerimi,
Çünkü yalnız geldim bu dünyaya
Yalnız da biter benim hikâyem.