Geçtim dağların kalbinden
Çöllerin iz silen rüzgarından
yolu yokuşa vuran her adımda
yine sen düştün aklıma
Bir yanım rüzgara kırgın
Bir yanım güneşe sevdalı
Bilirsin ikisine de sebep sensin
Yürüdükçe çoğalır özlemin
Yürüdükçe içimde büyür kanadı kırık bir kuşun çırpınışı
Bazen yolumun üzeri geçtiğim köy yalnızlığı ile sararım seni
Uçurumdan sarkan sis gibi örtersin üzerimi
Ve sonra yine yitiririm
bir şehir kalabalığında önce gölgeni ardından sana dair her şeyi



Sıcak ekmek gibi pay edilmiyor artık hüzün
Yoksulun zenginliği değildir gayrı sobanın közü
Sürülmüş tarlanın kokusunda bulunmuyor tohumun iç sancısı
Şimdi aşklar
Terk edilmiş bağ bozumunun acılı tınısı
Ama sen gel gör beni
Hasretin örs gibi yüreğimi döver
Çökmüş harman yerine benzer seni beklediğim geceler
Gölgesiz öğle misali durur ve hala tepeden tırnağa yakar kavurur her yerimi sevdan



Yüreğimin şifası
Göğsümün kandili
Hayalin çığlığı
Bakışın suskunluğu
Öpmenin yakılmamış külleri
İnsan birbirinden gidince bitiyor mu sandın kalbin aşk nöbetlerini


Eski kilimin sökülmüş ilmeğidir ellerin
Yalın çoban kavalının türküsüdür sesin
Göç vermiş köyün kapısıdır gözlerin
Sığırcık sürüsünün kıpırtısıdır saçların
Teline turna konmuş sazın mızrabıdır kirpiklerin
Ah sevdiğim
İçimde uzun yollardan dönmüş nal izidir yokluğun
Ve
Kuytuda kalmış kimsenin uğramadığı
han gibidir şimdi yüreğim


Yalnız bir çeşmenin başında unutulmuş bakır tas gibiyim,
içinde ki bir yudum suyu yalnız senin gelişine saklarım
Uğultusu dinmeyen ağıdın göz yaşı tarafıyım
Yüzümün kıyısında kalmış gülüşlerimi sana gizlerim
Yıkılmış köprünün ayakta kalan tek taşıdır bende kalan yerin
Senin ayak izini sade ben bilirim



Belki dönersin yada hiç dönmezsin
Ama bilki
Yoksul göğsümün tam ortasında
Ateşte pişmiş ekmek kadar sıcak
Çamura bulanmış çocuk ayakları kadar masum
Ve dağların sabrı kadar derindir seni bekleyişim
Belki duyarsın
Belki de hiç duymazsın
Alnıma sürerim sessizliğini her gece
Her sabah adını öperim içimden gizlice
Bir yanım isyan
Bir yanım dua
Hep seni çağırırım
Durmadan akan sızılı nehrin yankısınca



Yol uzun,
gece keskin
ömür kısa
umut yorganı ince
Gelirsen ömrümü tamamlayan son nefesim olursun
Gelmez isen
Memleketin acısına borçlu umudun eksik hecesi olursun..

Fırat Yetiş
Ankara