BİLECEKSİN✏️🕊️❤️
Sen nereden bileceksin gülüm,
Ben gülerken içimin kanadığını,
Dıştan bahar gibi çiçek açarken
İçimde kaç yangının kaldığını…
Sen nereden bileceksin gülüm…

Kaç geceyi sessizce gömdüğümü,
Kaç yarayı içimde büyüttüğümü,
Gözyaşını gülüşe bürüdüğümü,
Fırtınayı kalbimde susturduğumu…
Sen nereden bileceksin gülüm…

Ben o büyük cenge nasıl daldım,
Tek başıma kaç acıyla yoğruldum,
Yıkılsam da kimseye göstermeden
Her defasında küllerimden doğdum…
Sen nereden bileceksin gülüm…

Beni meltem sandılar dışarıdan,
Oysa içim kopan sessiz çığlıktı,
Gülüşümün ardında ağır bir yük
Kimse bilmez, kalbim nasıl ıslıktı…
Sen nereden bileceksin gülüm…

Yetimliğim içime boşluk oydu,
Küçücük yaşta yüreğim dondu,
Geceleri yastığa gömdüm yaşım,
Sabahlara ağlayarak varan oydu…
Sen nereden bileceksin gülüm…

İtilip kakılarak büyüdüğümü,
Hangi yükle omzumu ezdiğimi,
Dünya zaten ağırdı sırtımda
Kimselerin görmeden geçtiğini…
Sen nereden bileceksin gülüm…

Bu hayatta her türlü sınav vardı,
Sevdim ama sevilmemek yaraydı,
Sarılınca bile geri ittiler,
Her damla yüreğime hançerdi…
Nereden bileceksiniz…

Kırıla kırıla nasıl olgunlaştım,
Acıların üzerine acı taşıdım,
Kimseye bir tek ses bile etmeden
Susup yine yoluma devam ettim…
Nereden bileceksiniz…

Sevginin kapısında çok bekledim,
O kapılar yüzüme kapandı hep,
Kalbimdeki yaramı kimse sarmaz,
Herkes biraz daha derinden ek…
Nereden bileceksiniz…


---

Not: Gamlı, destansı, ağır bir ritimde yeniden yazdım 11’li Hece 🕊️ GülHatun’un Ruhundan)
Tarih: 15.11.2025