ben kendimi
son/uçsuz yola döktüm..
saçlarıma düğümler yaptım
ellerime zalimin kınası karıldı
bıktım ...
en bıkkın zamanların içinde
tepeüstü düşmekten
acımaktan
kanamaktan
dipçik dürtüleri sözlerin ürküten
kifayetsizliğinden



üryandi ,asiydi rüyalarım
bir deli sevda taktım eteklerimde
ağırlığınca
sürümekten
dizlerim örsümüş, yaralar bağladı
düş gitmelerinden



can/sızım
sen gidince çekilir damarımda kalan son kan
güneşi perdelerim
gündüzü siyah türbemde
gözlerinin duasına kilitlerim
bütün dallarına mevsimin
baharı men ederim..



soluk benizli bir kitabin son sayfasında
adım yazıyor
gökyüzüne dağılmışlığım kadar
parçalara bölünmüş
sözcüklerim
hece hece toplarım her birini,
dilimin esiriyim
konuşamam
asılı kalır
cümlelerim..



yastığımın altına istif edilmiş düşler ,
gülüşünün çerçevesine sürülmüş
içinde ben
içimde sen
ıslanırsa umarsız gecenin nemli mateminde
korkularım dökülür
ulu orta kalırım
ayarsız bir zaman saati yüklenir sırtıma
benzimde gölgen ağarır

ben kalırım
dökülmüşlüğümün kıyametinde....




YILDIZ