4
Yorum
15
Beğeni
4,9
Puan
114
Okunma
SON YOLCU
Bir kelebek kondu hayat çiçeğine.
Ve bir kırlangıç,
Yuva yaptı kendine.
İkisi de bilmiyordu,
Ömürleri kaç gün, kaç gece…
Bir telaş başladı bir hanede.
“Merhaba” dedi dünyaya bir melek.
Verildi onca emek…
Ama bilmiyordu hiç kimse
Meleğe nasip olacak mıydı acaba,
Büyümek…
Bir gül fidanı gülümsedi bahara.
Goncalar açtırdı dallarında.
Ama bilmiyordu o fidan,
Erişebilir miydi acaba,
Başka bahara…
Yaşamın elini tuttu ölüm.
Ve çözüldü,
Yaşamın sırtındaki o son düğüm…
Bir acı,
Bir direniş,
Bir korku…
Sırtında bütün borcu…
İşte gidiyordu son yolcu…
Ülkü Duysak
5.0
88% (7)
4.0
12% (1)
Cevap Yaz