0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
34
Okunma
O kibir, o bitmeyen yüksek ses...
Bir duvar ördün aramızda,
buzdan, şeffaf ama geçilmez.
Sen içeride, kendi hayranlığının sıcaklığında.
Ben dışarıda, donmaya bırakılmış.
Sanıyordun ki, o duvar seni koruyacak.
Oysa sadece seni yalnız bıraktı.
Duvar eridiğinde, elinde kalan sadece
soğuk, sönük bir su birikintisi oldu.
Ve ben, çoktan başka bir bahara yürümüştüm.
Hüseyin TURHAL
