0
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
69
Okunma
oturmuşum gönül mahkemesinde
sen karşımda şahidim, sanığım, celladım
sözlerini delil diye sunmuşsun kadere
ben ise susmuşum, savunmasız bir yanık adım
hakim sensin, gözlerin karar mercii
“suçlusun” diyorsun, “çok sevdin” diye
idam fermanım bir gülüşün ucunda
asılacağım dudaklarının sessizliğine
ne yemin geçer bu hükmün üstünden
ne af çıkar bir sevdanın cezasına
aşkın kanununda temyiz yoktur
ver hükmünü razıyım sonuna
çünkü her darağacında sen varsın
her ilmikte bir hatıran dolanır boynuma
ölmek değil, sensiz kalmakmış aslında
idamdan beter aşkının mahkumuyum ben
