AYIRMA GÖZLERİNİ O ÇOCUKSU GÖZLERİMDEN

Ayırma gözlerini o çocuksu gözlerimden,
Rüzgar sustu haykırıştan yorulmuşken.
Ellerimde kırık düşler kanıyor yine,
Düşünceler ağır adımlar sessizce..

Kaç kere döndüm bilemezsin,
Kaç kere kayboldum.

Ayırma gözlerini o çocuksu gözlerimden,
Karanlık çok derin içimde.
Bir umut var belki derinde.
Aynalarda eski yüzüm çatlaklar dolu,
Gecenin sessizliği kalbimi boğuyor.
Kelimeler anlamını kaybetti aniden,
Sesim kısık bağırışlar yankı bulmuyor.

Kaç kere düştüm kalkamadım,
Kaç kere sustum bağıramadım..

Karanlık sokaklar,
gözlerimde yankılanır.
Ne bir ışık ne bir iz,
Hangi düş gerçek hangisi biz.

Yıkılmış duvarlar,
Hangi el kaldırır taşları.
Sessizlik bağırır,
Gecenin kör boşlukları.
Ayırma gözlerini,
O çocuksu gözlerimden.

Bir nefes gibi dokun bana,
kelimeler eksik kalır her an
hangi rüzgar savurur bizi.
Hangi fırtına durdurur, zamanı.

Sonsuz bir döngüde kaybolduk,
Gözlerinde bir iz aradım,
Ayırma gözlerini
O çocuksu gözlerimden.

Sonsuzluk yakın gelir bazen,
Ama yalnız gözlerinde gerçek var..!

Emel Abokan
06/11/2025
17:00