Yaşam hevesimiz haddinden fazla,
Velâkin gidişat sonu zorluyor!
Akıbete, sanki akış niyazla,
İşlenen şenaat sonu zorluyor!

İnsanlar insanı kolay vurunca,
Çocuklar kavgaya hemen durunca,
Ebeveyn n’oluyor diye sorunca,
Olmayan adalet sonu zorluyor!

Emanet kaybolmuş hainler pişkin,
Haramdan beslenen aç gözler şişkin,
Usulsüz davranan birçoğu seçkin,
Bu aleni sirkat sonu zorluyor!

Çağdaşlık mı içip ayık gezmemek?
Mümkün mü bu kadar şerri sezmemek?
İsyanları görüp candan bezmemek;
Yangın, sel, her afet sonu zorluyor!

Bilgi akışında kir ve pis koku,
Hormonal dünyada bozulmuş doku
Rum suresinden bul; ’kırk bir’i oku,
İnançtan zayiat sonu zorluyor!

(HAS)

“İnsanların kendi ellerinin kazandığı (tahribat ve talanlarının yol açmasıyla, doğal ve sosyal yapıyı bozmaları) dolayısıyla, karada ve denizde (nice) fesat (bozulma) ortaya çıktı (çıkacaktır). Umulur ki, (fesatlık ve fırsatçılık yapıp doğayı tahribattan) dönerler diye (Allah) onlara yaptıklarının bir kısmını (felaket ve musibet olarak) kendilerine tattırmaktadır.” (Rum suresi, 41)