Seviyorum seni,
bir sabahın sessizliğinde uyanır gibi,
bir çocuğun içten gülüşü kadar saf,
bir şiirin son mısrasına gizlenmiş umut kadar derin...

Seviyorum seni,
yağmurun toprağa değdiği an gibi,
ruhumun susuz yanına düşen ilk damla gibi,
eksilen yanımı tamamlayan sessiz bir dua gibi...

Seviyorum seni,
kırgınlıklarımın ortasında bile,
adını içimden geçirdiğim her saniyede,
kırılmış kalbimin en sağlam yerinde,
hala, inadına, içten, derinden...

Seviyorum seni,
ne dünle sınırlı, ne yarına bağlı,
zamanı unutan, hesabı olmayan,
sadece “sen” olduğun için var olan bir sevdayla…


Seviyorum seni,
suskun gecelerde adını anmadan da,
sanki nefes alır gibi,
alışkanlıkla değil, ihtiyaçla…

Seviyorum seni,
yüreğimin kırık yerinden sızan umutla,
dokunamadığım anlarda bile,
ellerini hissettiğim rüzgârla…

Seviyorum seni,
bazen öfkeyle, bazen özlemle,
ama en çok sessizliğin içindeki sesinle,
beni hayata döndüren tek nedeninle…

Seviyorum seni,
sadece var olduğun için değil,
yokluğunda bile kalbimde kaldığın için,
her şeye rağmen, yine sen olduğun için…


Seviyorum seni,
belki dönmezsin, belki duymuyorsun bile,
ama içimde hep aynı yerdesin,
bir şarkının en yanık yerinde…

Seviyorum seni,
kırılmış bir kalbin inadında,
susmuş bir sesin duasında,
yarım kalmış bir “biz”in ortasında…

Ve biliyorum,
her şey biter, herkes gider, zaman unutur…
Ama ben,
senin adını kalbimin en sessiz yerine kazıdım.
Artık kimse silemez…
Çünkü ben,
seviyorum seni — gitmiş olsan da, bende kalan halinle.


Seviyorum seni,
susarak, yanarak, içimden kanayarak…
kimseye anlatmadan, kimseye göstermeden,
sadece içimde taşıyarak…

Belki bir gün unuturum diyorum,
ama kalbim seni her unutuşta yeniden hatırlıyor.
Her nefesin ucunda adın var hâlâ,
her sessizliğin içinde bir parça sen kalıyor.

Ve biliyor musun…
ben senden gitmedim aslında,
sadece sustum, sadece bekledim,
belki dönersin diye, belki anla diye.

Ama sen hiç duymadın...
benim seni nasıl sevdiğimi,
bir ömrü nasıl seninle yaktığımı…

Şimdi tek bir cümle kalıyor geriye:
Seviyorum seni…
Ama bu defa,
kendimden vazgeçtiğim kadar sessiz…