Giderken…
Arkanda bir boşluk bırakma,
Ne sessizliği taşısın sokaklar,
Ne de isminden artakalan bir yankı kalsın duvarlarda.
Çünkü bazı gidişler, bir ölüm kadar soğuktur;
Bazı kalışlar da bir dua kadar sessiz…

Bari giderken,
Ardında binlerce soru işareti bırakma.
Sorma kendine, “Acaba kalmalı mıydım?” diye,
Ben de sormayayım, “Acaba gitmeseydi?” diye.
Susalım.
Bazen sessizlik, en doğru cevaptır;
Bazen bir vedadır, bütün harfleri yakan.

Bari giderken,
Biraz eksil, biraz silin.
Yokluğunu, varlığından daha az yakıcı yap.
Kırık bir aynanın karşısında kalmasın yüzüm,
Her baktığımda seni hatırlatan bir çizik olmasın.

Bir şiir gibi başladık biz,
Satır satır büyüdük, mısra mısra yandık.
Ama bazı şiirler yarım kalır,
Çünkü kâğıt dayanmaz o kadar gözyaşına.
Kalem susar, mürekkep donar;
Ve şair, kendi kalbinden kovar kendi kelimelerini.

Giderken,
Bir parça sevgi bırak, bir parça huzur.
Beni öylece yıkma,
Bütün iyi yanlarımı da götürme yanında.
Biraz umut bırak bari,
Biraz sabah kokusu, biraz yağmur duası…

Hatırlarsın, bir vakit “biz” vardık,
Bir masa, iki çay, üç hece: “Se-vi-yo-rum.”
Sonra zaman, o masayı kaldırdı aramızdan.
Çaylar soğudu, heceler boğazımıza dizildi.
Ve biz, sustuk…
Sustum…
Sustum ki, kalbim duymasın sesini.

Giderken,
Dönüp de bakma arkana.
Ben orada olmayacağım.
Belki bir rüzgâr, belki bir gölge,
Belki adını unutmayan bir duvar olur yanımda.
Ama ben…
Ben seni çoktan kalbimin mahzenine sakladım,
Üstüne yılların tozunu örttüm.

Bari giderken,
İyiliğini unutmayayım.
Her şey bittiğinde bile,
“Seni kötü anmadım” diyebileyim.
Çünkü bazı insanlar, kötülüğüyle değil,
Eksikliğiyle yaralar.

Ve sonra,
Bir gün bir şiirde adını duysam,
Bir şarkının nakaratında sesini bulsam,
İçim yine sızlasın istiyorum,
Ama bu defa acıdan değil,
Anlamaktan…

Giderken…
Arkanda bir boşluk bırakma,
Ama kalbime de duvar örme.
Git, ama “hiç olmamış” gibi değil,
“Bir zaman vardı” gibi git.
Çünkü her gidiş, biraz kalmak ister aslında;
Her kalış, biraz gitmek…

Ve ben,
Bir dua gibi susuyorum ardından.
Belki duymazsın,
Ama bil ki,
Her sessizliğimde hâlâ sen varsın.


Kadir TURGUT