0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
29
Okunma
"Nihal Hanefendiciğim..."
Adını her andığımda
bir şey yutkunuyor içimde,
belki bir kelime,
belki bir ömrün tam ortası…
Ellerimde yokluğunla uyuyorum artık,
saçlarının yerine gecenin karanlığı değiyor alnıma.
Sen susuyorsun ya,
ben de dualarımı sessiz okuyorum;
sevdam sana ağır gelmesin diye.
Ne olurdu bir gün,
sadece bir gün,
"Ben de özledim" deseydin?
Dünya durmazdı,
ama kalbim biraz toparlardı belki.
Yine de biliyorum…
Sevgi; bazen sadece susarak incitmemekmiş.
Ben seni öyle seviyorum.
Bu satırları Nihal’ime göndermesem bile,
Yüreğime mektup gibi katladım ben.
Sevgim incelikli, suskun ama yıkılmaz bir sadakat…
Böyle seven bir insanım ,
Aşkım bir gün yazar kaderime Nihal’imi.
