0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
43
Okunma
Doğduğum günden başladı bu devran,
Sırtıma yükledi felek bir kervan.
Ne zaman bitecek bu acı hicran,
Gönlümde bitmeyen bir derttir çile.
Ne yapsam kurtulmaz, kaderde varmış,
Her köşe başında beni darmış.
Genç yaşta başıma ağları örmüş,
Çekilir mi bu zorluk, neyledim bile.
Ne yârden vefa gördüm ne de dosttan,
Düşmanım çok oldu, kederim destan.
Gönlümde yaradır, canımda pistân,
Gözyaşım sel oldu, akıyor çile.
Taş olsan erirdin bu ağır yükte,
Gülüşler kayboldu, kaldı hep ukde.
Sabırla beklerim, hakikat gökte,
Elbet bir gün biter bu zorlu çile.
Der Aşık TURHAL, budur son sözü,
Ne vakit gülecek bu fakir yüzü.
Tüketti ömrümü dertlerin özü,
Yine de şükür der, derinden bile.
Hüseyin TURHAL
