Yaşamamı korumamın tezahürü
Temel duygularının efendisi ve içgüdüsü
Ben seni kabul ediyorum kalbimle
Aslında yaşamımın en büyük kurtarıcısı

Suçun değildi senin
O yüzden bu haksız zincirlerin
Ve öfkeli kızıl gözlerinin
Sebebi koparmaktı iplikleri varoluşun

İstedim hep özel olmak
Görmek istemedim normal olmak
Cazip geldi farklı olmak
Ve içgüdülerimi bastırmak

O zaman kırılsın zincirlerin
Özgür kalsın temelim
O zaman kucaklansın İnsanlığın
Kabul ediyorum seni ne olursa olsun

Dinliyecek mi sonunda beni?
Kendini ezen bir efendi
Kabul edecek mi sonunda beni?
Kendini soyutlayan bir efendi

Ama ben öfkeli bir canavar
Her gördüğünü yokeden bir isyankar
Canını yakarsam canım yanar
İstemem canımı yakan cezalar

Artık yok o cezalar
Sen temsilisin doğanın verdiği hormonlar
Hareket ettirir seni o kadar
Asıl özür dilerim senden artık
Haksızlık ettim sana o kadar

Tut elimi ve kabul et özrümü
Birleşelim ve kabul edelim birbirimizi
Tut elimi ve inşa edelim önümüzü
Sevelim ve anlayalım birbirimizi

Anladım artık gerçekten de bilgesin
Canavarını bile sevecek haldesin
O zaman beni evcilleştirmenin peşindesin
Kabul edip kendini değiştirmenin eşiğindesin

Bunca zamandır kapalıydı gökyüzü
İlk kez gördüm güneşi ve bulutun yüzünü
Öfkem bitmedi sana bu kalbimdeki hüznü
Anca zamanla geçirebilirsin, göreceğiz yüzünü
Tuttum elini ve kabul ettim o özrü