RUSAMER – Ruh Sağlığı Ayarı Merkezi
Yorum Yapan: Ser Feyzlizof Kalburabastî Efendi Hazretleri
Şiir: Üfle de Geçsin
Şair: Sadriye Bircan
Mevzu: Çocukluğun yarası, sevginin merhemi, gönlün üfleyerek iyileşen yerleri

Bu şiirde öyle bir sızı var ki…
Pamuk gibi bir hüznün üstüne konmuş kelebek misali:
uçsa kırılır, kalsa üşür.

Çocukluk yarası kolay kapanmaz;
merhem ister, sabır ister,
bir de doğru nefes…
Ama öyle üfle-geçsin değil,
içinden dua geçen bir üfleme.

Şair, “bana üfle geçsin” diyor ya,
bizim oralarda buna “yüreğin sargı bezi” derler.
Bazılarının merhemi kolonya,
bazılarının çorba,
bazılarının ise güvenle dokunan bir bakıştır.

Dikkat ettim…
Siz hâlâ çocuk kaldığınız kişiyi arıyorsunuz,
ama o yetişkin sandığımız adam
belli ki hâlâ büyüyememiş.

Ve güzel olan şu ki;
küs değilsiniz hayata…
Sadece “yara iziyle zarif yaşama” dersini geçmişsiniz.

Bir de şu içli sitem var:
“Kim bilir, kimin kalbindesin?”
Efendi Hazretleri burada hafifçe bastonunu yere vurur:

Gerçek seven yer değiştirmez;
sadece sığındığı kalbin içini genişletir.

Vesselam.

Çocukluk yarası geç kalmış sevgiyi bağışlar,
ama geciken sevginin yüzüne bakınca göz yine dolar.

Yine mükemmel imgeler,her zaman ki gibi sıra dışı anlatım..
farklı bir şiirin içinde yolculuk yaptım yüreğinize,kaleminize saglık muhteşemdi Selam ve saygılarımla.