1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
91
Okunma
Sustum... bir sembol çizdim geceye,
Ne harf, ne ses… bir işaret sadece.
Anlayan yoktu, bilerek çizdim,
Her çizgide kendimi gizledim.
Şifreydim ben, çözülmemek üzere,
Bir bakışta saklı binlerce hücre.
Kalemim susmaz, ama konuşmaz da,
Ruhum dökülür simgeler arasında.
Bir daire, içi boş — sonsuzluk gibi,
Bir çizgi, yarım kalmış bir şiir gibi.
Üç nokta koydum yan yana usulca,
Sustuklarımı anlatsın diye bir başkaca.
Sembol olurum bir kayan yıldızda,
Bir duvar yazısında, rüya aralığında.
Okumazsın beni düz cümlelerle,
Çözmen gerek kendi düşlerinde.
Çünkü ben yazmam açık açık seni,
Çizerim… ama şifreyle gizlerim beni.
Bir şekil, bir iz, bir eski harita,
Kalbim konuşur her sembol katında.
Sinan Bayram
5.0
100% (1)
Cevap Yaz