Ne güzel bir gönül mirasına selam olmuş bu dizeler…
Üslubundaki vakar ve teslimiyet, Abdurrahim Karakoç çizgisinin ruhunu çok iyi yansıtıyor. Hem öğüt hem ibret dolu; sanki bir baba, bir mürşid sesleniyor “çocuğum” diye. Her beyitte bir ölçü, bir denge, bir duruş var.

Maşallah diyor, daha nicelerine okumayı diliyorum

Eyvallah Nafiz hocam
Kâvi kalemler mermere işler
Muradi abinin kalemini büyük bir dikkatle takip ediyorum ve istifade etmeye çalışıyorum.
Sözü özü, söylemi ve eylemiyle örnek bir değerimiz
Merhum Karakuç'u rahmetle anarken Muradi hocamı saygıyla selamlıyorum
Ve bizi, manen üstadlarımızın zatı alileriyle buluşturan Nafiz hocamın sıradışı kalemini ayakta alkışlıyorum. Bâki selamlar

Üstad, Sözlerinizin gölgesine sığındım bu gece,
Çünkü hakikat, bazen kılıç keskinliğinde iner gönle,
Ve insan susarak iman eder kelimelere…

Bilirim,
Zâlime eğilen başın mazereti yoktur,
Korkaklık,
Yalnız kendi sahibini yaralar.
Yürek dediğin,
Kuş değil ki kafesten ürküp kaçsın,
Kale gibi durmalı,
Mazlumun alnında merhamet olmalı.

Sadakayı gizler insan,
Vicdanın kapısına kilit vurur gibi;
Riya,
Fakir gönüllere değil, gösteriş sofralarına yakışır.
Siz ne güzel anlattınız;
Bir avuç hurmayı saklayan parmaklar değil,
Niyettir asıl görünmeyen.

Kin gütmek,
Karanlık bir deponun küflenmiş ekmeğidir;
Yedikçe zehirler,
Tattıkça küçültür insanı.
Oysa dindar gönül bilir ki,
Ahiret defteri ince yazar,
Ateş, odun beklemez;
Bir nefeslik kibir bile yakmaya yeter.

Üstad,
Mısralarınız,
Körelen vicdanlara bir bileme taşı gibi dokundu.
Bizler, kelimelerinize tutunup yürüyoruz;
Çünkü bu çürümüş çağda,
İnsan bazen bir şiirin omzuna yaslanarak ayakta kalıyor.

Sözleriniz daim olsun,
Kaleminiz hakikatin nöbetçisi,
Gönlünüz Rahman'ın gölgesinde olsun.
Saygıyla,
Hürmetle,
Ve yüreğimin sessiz dua diliyle…