Ne irşâd var, ne mürşîd, ne meczûb, ne divâne...
Şekere rağbet arttı, pazarda tuz kalmadı.
İlim mektebi enkâz, amel şehri virâne...
Yapay zekâ artığı beşerde uz kalmadı!..


Târ-u-mâr dimağlara diyecek söz kalmadı,
Bizlerde gözbebeğe değecek göz kalmadı,
Ehven fiyat biçince göz nûru rûhumuza,
Fitili ateşleyip yakacak öz kalmadı!..


Eşyânın girdâbında, hikmetten iz kalmadı,
Tamâh coşkun çağlıyor, erdemde giz kalmadı,
Süveydâ galeyânda, fokur fokur kaynıyor;
Rûhun hâli pür-melâl, dövecek diz kalmadı!..



Mâhir kalemlere şükrânlarımla:


Kalbim kırık, söz eksik, çıkacak düz kalmadı,
Ne vakar var, ne edep, hayada arz kalmadı,
Zevk ü sefâ gölünde boğulan bir devran bu,
Hakk’a dönen gönülde bir damla köz kalmadı.
Mesut Tütüncüler



Kalanlar kalmayanlar belirledi varlığı
Benlikten geçilmiyor içinde biz kalmadı!
Ne kadar da çoğaldı şu insanın darlığı
Ufacık seçilmiyor cevherde öz kalmadı!
Murat Kahraman Murâdî