Şiir, içten bir adalet ve öfke feryadı gibi. Haksızlığa karşı dimdik duran bir kalbin sesi var dizelerde. Kibirle yapılanların er ya da geç yıkılacağını, haklı olanın sonunda galip geleceğini güçlü bir duruşla anlatıyor.

Kaleminize ve yüreğinize sağlık.
Saygılarımla hocam esenlikler dilerim.

Ne güzel dökmüşsünüz kelimeleri,
Sanki yüreğinizi bir kahve fincanına koymuş da,
falına bakar gibi bakmışsınız mısralara…
“Altın olsan sevmem” demişsiniz ya,
ah o sözdeki dik duruş,
bir kadının sessiz çığlığı gibi
göğün ortasında yankılanıyor.

Kibirle parlayan gözlere
en güzel cevabı vermişsiniz,
kaleminizle...
Tozu dumana katarken bile,
asaletiniz yansımış harflere;
öfkeniz bile zarif,
inadınız bile şiir gibi.

Ben okurken,
bir yel geçti kalbimden,
sanki bir kadın,
haklılığını sabırla taşımış yıllarca,
ve bir gün susmamaya karar vermiş…

Sizinki işte o kararın kalem hâli,
o cesur "artık yeter" anının şiiri.
Her dizesinde bir meydan okuma,
her kelimesinde bir kırık gurur,
ama yine de bir inci gibi parlayan onur…

Ne diyeyim üstat,
kâğıt mürekkep bulmuş, siz de hakikati.

Belli ki kelamınızda yürek var,
yüreğinizde de sözün özü.
Devam edin böyle yazmaya;
biz de bir köşede,
kahvemiz soğurken
her dizede biraz daha ısınalım…