Eskisi gibi yine düştün aklıma
Uykusuz bir gecede
Otuz yıl geçti eskimedin gönlümde
Ne güzel günlerdi
O yıllar seninle
Dört mevsim ilkbahar, yazdı
Yeşildi dağlar ovalar
Açardı solmayan papatyalar

Doğan şafaklarda sana çıkardı yolum
Aynı saatte aynı vakitte
Günaydın derdik karşılıklı birbirimize
Sen güneş ben beyaz bulut idim
Uzak değildik şimdiki gibi
Gerçek olan hayal gibiydik

Güneş batsa da her akşam
Meltemin üşütmeyen ılık rüzgarı olup kalbime eserdin
Geceleri gözlerin ay, saçların yıldız olurdu
Sızardın odamdan içeri
Perdesi çekilmiş odamda
Işık olurdun karanlığıma

Şimdi yoksun yanımda
Bilmem neredesin, hangi şehirde
Hangi uzak diyarda
Ne adresin var
Ne de seni bulacak bir iz

Bu şiiri sana yazıyorum
Yine yalnız gıyabında
Bu dünya umut dünyası
Kim bilir belki denk gelir okursun
Otuz yıl geçse de seni
Daha ilk gün gibi
Sevdiğimi ve unutamadığımı anlarsın diye