Her geçen gün artan zamlarla...
Hayat şartları daha da zorlaşdı!
İnsan gibi yaşamayı özledik!
Zor koşullar karşısın da ezilmemek için direndik!
Daha çok çalıştık!
Kurmak için çabaladık!
Olmadı....
Gece, gündüz Dua ettik tutmadı...
Düzgün, huzurlu bir hayatımızın olmasını niyet ettik!
Önce insanca yaşamaya...
Sonra tadın da nefes almaya çalıştık...
Yine olmadı...
Ne yapsak!
Ne etsek olmadı!

Eyyy!
Tahtı, tacı, elinde tutanlar!
İktidar koltuğun da oturanlar!
Size sesleniyorum!
İnsanlara bencil davranmayın!
Hor görüp, zor kullanmayın!
Yönetim de haksızlık yapıp, insanların haklarını gasp etmeyin!
Zor koşup, hayatı zehir etmeyin!
Elindekini, avucundakini almayın!
Yaşama haklarını müdahale etmeyin!

Unutmayın!
Bu Dünya ölümlü Dünya...
Sultan Süleyman’a kalmadı ki, bu fani Dünya...
Size kalsın!
San, şöhret, makam geçici...
Dünya malı Dünya da kalır...
Şunun surası...
Altı üstü sadece, yedi metrelik kefene sarılacaksın!
Tabuta konulacaksın!
Dört kişinin omuzunda mezarliğa tabutta taşınacaksın!
Arkandan cemaat dua yerine, belki, küfredileceksin!
Sonun da kara toprağa gömüleceksin!
Yanın da, Dünya ya ait hiç bir şey götüremiyeceksin!

Boşuna dememişler kefenin cebi yok diye...
Yanın da ne götürebilirsin ki?..
Ancak, yarına, yaptıkların kötülüklerin karşılığı olan!
Onnca ahlar...
Pişmanlıkla yapılan vahlar...
Edilen bed dualar götürürsun!...
Birde üstüne kabirdeki cekilen acılar...

Evet Kimsenin yanına, yaptıkları kar kalmaz!
Ne yaşatılan zulümler!
Ne de gaspedilen haklar!
Yok edilen onca hayaller!
Peki, bu yaptıklarına değer mi?
Dinçer DAYI