​Sökün Kalbimi

​Benden bu deli sancıyı alın, ey tabip,
Bu canı yakan ateşi, bu bitmeyen közü atıp.
Ona ait olan her şeyi, kökünden koparıp,
Bırakın artık yaşatmayı, kalbimin ömrü yetmez..

​Sökün kalbimi yerinden, ne bir iz kalsın, ne bir ses.
O ilk günden bugüne dek, ne taşıdıysa bu kafes,
Hepsini atın bir uçuruma, bir dipsiz kuyuya.
Çünkü o kalbi, artık sadece sensizlik yaralıyor.

​Her atışı, seni bir daha anmak, bir daha yanmak,
Her duraksaması, sensiz geçen her nefesi solumak.
Taşısın istemiyorum artık, o boşluğun ağırlığını.
Taşısın istemiyorum o son bakışın soğukluğunu.

​Bedenimden bir fazlalık, gereksiz bir organ oldu.
Görmüyor, duymuyor, sadece acıyla dolu.
Ne bir yeni başlangıç ,ne de biri umudum soruldu,
Nedir bu çaba şimdi; bu sancıya bir son, bir kaçış.

​Sökün kalbimi, bırakın yerinde bir boşluk kalsın.
Belki o zaman anlarım, sen gittiğinden beri yansın.
Zaten orada hiçbir şeyin olmadığını bilsin,
Benim aşkım, bu kalple birlikte gömülmeli.

Alın onu, bir daha kimseyi sevmesin,
Bir daha hiç kimseye, bu denli yanılmasın.
Sökün Kalbimi artık yaşamasın,
Sökün Kalbimi.