0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
70
Okunma
Çocukluğumun geçtiği o eski sıcak yuvam...
Bakmayın siz yıkık dökük göründüğüne
Bir zamanlar cennet gibiydi o hâne
Benim çocukluğum orada soldu sessizce
Şimdi rüzgâr ağlar eski avluda gizlice
Kırık bir pencere hâlâ beni çağırır
Perdesiyle oynar sanki çocuk ellerim
Bir taşın kenarında kalmış gülüşüm
Bir köşede düşmüş dizlerimin izleri
Sobanın yanında ısınırdım kışlarda
Annemin sesi sarardı soğuğu
Çay kokardı odalar ekmek kokardı sabahlar
Zamanın bile yüzü gülümserdi o yoksulluğu
Sonra büyüdüm yollar beni aldı
O ev kaldı bir fotoğrafın içinde
Her baktığımda biraz daha eksilirim
Her anısında biraz daha çocuk olurum içimde
Bakmayın siz yıkık dökük göründüğüne
O ev benim kalbimde hâlâ sımsıcak
Ne çok ömür sığar bir soba dumanına
Çocukluğumdan kalan son hatıra...
5.0
100% (3)
