Ben bugün hafız oldum anne...
Rahle başında titreyen sesim,
Artık ayetlerle sükûnete erişti.
Bir damla gözyaşı düşer kalbime,
O damlada Rahman’ın nuru yetişti.

Sen sabırla bekledin,
Ben harf harf büyüdüm dizlerinde,
Bir elif gibi dimdik,
Bir vav harfi gibi mütevazı…
Her harf, bir dua oldu anne,
Her nefes, bir şükür...

Ben bugün hafız oldum anne...
Kur’an nakış nakış gönlüme indi,
Bir dağ gibi ağır,
Bir gül gibi kokulu...
Gece secdelerimde,
Gündüz secdelerimde,
Her an, her vakit içimde.

Mus’ab gibi gencecik,
Hamza gibi cesur,
Ebu Bekir gibi sadık olmayı diledim.
Çünkü Kur’an’ı ezberlemek yetmez,
Onunla amel etmek,
Onunla yaşamak,
Onunla ölmek gerek...

Ben bugün hafız oldum anne...
Duaların yankı buldu arşta,
Yorgun ellerin cennetin kapısında.
Sen güldün, ben ağladım,
Sevinçten ağladım
Ama
ikimiz de secdeye vardık,
Aynı “Elhamdülillah”la.

Abdurrahman Tümer