Ben şehit oldum anne...
Vatan kokan bir sabah vakti,
Gökyüzü şahitti son nefesime.
Bir kurşun düştü sessizliğe,
Bir dua yükseldi dudaklarımdan…
“Allah, vatanımı korusun.”
Vatan sağolsun diye

Ben şehit oldum anne...
Toprağa düştüm bir sabah vakti,
Damla damla kanım aktı,
Gözlerim ufka daldı anne.
Bir bayrak dalgalandı başımın üstünde,
Bir hilal eğildi alnımdan öptü,
Çiğ tanesi öptü.

Ben şehit oldum anne...
Korkma, ağlama, sızlama sakın,
Ben cennetin kapısında nöbetteyim şimdi.
Rabbim adımı “şehit” diye yazdı levhaya,
Ve her sabah adımı fısıldıyor rüzgâr semaya.

Ben şehit oldum anne...
Arkadaşlarım da yanımda,
Sıra sıra dizildik, bir bir sessizleştik,
Bir bir gökyüzüne baka kaldık öylece.
Vatandı son nefesimiz, bayraktı, sancaktı,
Biz ölmedik anne,
Sadece göğe taşındık sessizce.

Ben şehit oldum anne...
Yavrularım önce Allah’a,
Sonra sana emanet.
Biricik kızıma iyi bak anne,
Ben ona doymadım, doyamadım.
Öp onu yerime, sıkı sıkı sarıl.
Oğluma söyle metin olsun, ağlamasın.
Onlara “babanız kahramandı” de,
“Vatanı sevdi, korkmadı” de,
Ve dualarında ismimi an anne,
Çünkü dualarına sığınırım her ezan vakti...

Ben şehit oldum anne...
Toprağım artık bana yorgan,
Gökyüzü bana sonsuzluk,
Ve bil ki gözlerinden,
Bir damla gözyaşın düşse bile,
O bana dua olur, rahmet olur, anne...
Ben şehit oldum, ne mutlu sana anne,
Sen artık bir şehit annesisin,
Gurur duy anne,
Sakın ağlama, sakın ağlama anne...

Abdurrahman Tümer