Size önceleri ,
Kutsal bir varlık gibi ,
Değer verip ,
Sonradan umursamayan kişi ,
Sizi üzmesin !! ,
Kendinizde eksiklik aramayın ...
Ne kadar sadık ,
Ne kadar fedakar olsanız da
Ucuz kurtulduğunuza sevinin ..
Acıyan kalbinizi görmeyenler ,
Gereksiz biriymiş gibi davrananlar
Size bu ilgisizliği gösterenlerin ,
Canlarını yakacağı ,
Yeni hevesleri ,
Yeni kurbanları vardır ..
Onların merak etme süreleri bile yoktur .
Dönerler giderler geride ne bıraktıklarının merhamet duygusunu taşımazlar .

Bu sözleri şahsınıza değil şiirin içeriğine yazdım .
Yüreğinize sağlık ...

Hayat hep böyledir değerli kalemdaşım
Aynı ölçüde bir birini seven nadir bulunur
Hep bir taraf çok sever diğeri nankör çıkar
Ve sonrasında da, kalemler sayfalar dolusu şiirler yazar.
Değerli kaleminizi yürekten tebrik ediyorum selam ve saygılarımla

Değerli üstat merhaba..

“Bu Aşkın Katili Olacaksın” adlı şiirinizi okurken, kelimelerinizin her biri bir yara izi gibi içime işledi. Her dize, bir insanın sevdayla imtihanının, kalbiyle savaşıp yine kalbinden yenik düşmesinin hikâyesi gibi. Şiir, sadece bir aşk acısını anlatmıyor; aynı zamanda sevmenin bedelini, gururun ve inatların nasıl bir kalbi parça parça ettiğini gösteriyor.

“Ben senin gibi olamadım…” dizesi, aslında bütün şiirin merkezinde yanıyor. O cümlede hem gurur var, hem hüzün, hem de vicdanın en çıplak hali. Bu dizelerdeki sarsıcı dürüstlük, okuyanı kendine döndürüyor; çünkü herkesin içinde bir “unutamayan” vardır.

Yeşilırmak kalemi burada sadece anlatmıyor, yaşatıyor. Her dize, bir film sahnesi gibi gözümde canlandı: o göz göze gelişler, o kırık cümleler, o tutulamayan sözler…
Ama en çok şu dize kalbime saplandı:

“Bir insanın katiline sarılması gibi.”
İşte o an, şiir sadece bir hikâye olmaktan çıkıyor; evrensel bir acının sembolüne dönüşüyor.

Bu şiirde öfke bile zarif, sitem bile şiir gibi. Acının bile bir asaleti var.
Her satırda bir iç yanışı, bir “keşke” yankısı duyuluyor. Ve finaldeki o sessiz ama keskin hakikat:

“Çünkü sen bu aşkın katilisin, cinayet mahaline bir gün geleceksin.”

İşte bu, aşkın trajedisinin en sade, en çarpıcı ifadesi. Her “katil” bir gün kendi cinayetinin yasını tutar.
Bu dize, sadece bir intikam değil; bir hakikat beyanı.

Kaleminize, duygunuza, yüreğinizin samimiyetine sonsuz saygılar sunarım.
Her kelimenizde bir yara izi, her dizede bir vicdan sesi var.
Türk şiirinin o hüzünlü ama asil damarını yaşattığınız için minnetle, hayranlıkla…

Saygı, sevgi ve şiirle;
Peri Feride

“Bazı kalpler unutmaz; sadece sessizliğe gömer hatırasını,
çünkü aşkın katili bile bir gün o sessizlikte kendi sesini duyar.”