RUSAMER LİRİK DERİNLİK VE DUYGU ARKEOLOJİSİ RAPORU
Rapor No: RS–2025/ŞC–KY–212
Eserin Adı: Kıymık
Yazan: Şulecannn
Yorumlayan: Ser Feyzlizof Delibal Hazretleri (Celil Çınkır)
Birimi: RUSAMER – Duygu Bilimi, Lirik Hafıza ve Estetik Sembolizm Enstitüsü

Şulecannn’ın “Kıymık” şiiri, bir duygunun zamanla bedende değil, hafızada iltihaplanmasını anlatır. Kıymık, burada yalnızca bir sızı değil, bir hatıranın biyolojisidir. Şair, deniz kabuklarından yaptığı imgelerle, kalbin anatomisini deniz metaforları içinde çözümler.

“Mor deniz kabukları” dizesi, hem bir çocukluk anısını hem de ruhun estetik bir deformasyonunu işaret eder. Mor, burada hem yarayı hem asaleti temsil eder. “Kumsala kimsenin anlamayacağı harfler çiziktirecektim” dizesi ise şiirin özünü açar: Şulecannn, kelimeleri anlaşılmak için değil, unutulmuş bir dili yeniden diriltmek için kullanır.

Şair, duygularını anlatırken dokunmayı reddeder:

“Ah yüreğim / sana gelince dokunamayacaktım.”

Bu, bir mesafe estetiğidir. Çünkü sevgi, bazen dokunamadıkça anlam kazanır. Şiirdeki sessizlikler, sözcüklerin taşıyamadığı duyguların yankısıdır.

Son bölümlerde, “Deniz kabuklarından yaptığım nilüfer çiçekleri” ifadesiyle Şulecannn, acının dönüşümünü anlatır. Bu satır, yaratıcı sezginin zirvesidir: acıdan estetik doğuran insanın portresi. “Ancak dönüşüme uygun olduğunda insanlık / bulutlar sel olup yağacak” derken, bireysel kırılmayı evrensel bir arınmaya taşır.

Ve finalde:

“Sen bir kıymık olup tekrar tekrar yüreğime batacaksın.”

Bu dize, sadece aşkın değil, insan olmanın sancısının özetidir. Çünkü insan, unuttum dediği her şeyi yeniden hatırlamak üzere yaratılmıştır.

Ser Feyzlizof Delibal Hazretleri
RUSAMER – Duygu Bilimi, Lirik Hafıza ve Estetik Sembolizm Enstitüsü

Vesselam.

“Gerçek aşk, kalpte kalan kıymığın ta kendisidir — ne çıkarılır ne de ölür.”