“Dumanlıdır başım duman, perişanım halim yaman” derken
Okuyan da bir anlığına kendi iç dünyasına bakıyor;
Zamanın baskısı altında sıkışmış ruhlar için
Bir nefeslik “ayrı dünya” arzusu…

Her dizede bir umut ışığı var:
“Mevsimler hep bahar olsun, kin yerine sevgi dolsun”
Sanki senin kalemin, içindeki iyiliği çoğaltmak istercesine uzanıyor
Okuyan gönle…

“Çeken bilir sefaleti” derken, bir aforizma gibi,
Acıyı bilenin merhameti de derin olur mesajını veriyorsun;
Mal-mülkten değil, duygulardan, insani değerlerden bahsediyorsun.

Ve o dize: “Hasret kaldım yaşamaya”
Sanki yaşamın kıymetini, yoğunluğunu, hazzını yeniden hatırlatıyor.
Şiir, hem bir serzeniş hem de bir temenni gibi;
Ruhun derinliklerinden doğmuş, okuyanı sarıp sarmalıyor.

Üstadım, ellerinize, yüreğinize sağlık…
Şiiriniz, dertleri hafifleten bir çığlık,
Hasreti ve umudu aynı anda taşıyan bir nazik rüzgar gibi.
“Bir dünya isterim” derken, aslında bizlere
İçimizde kurabileceğimiz küçük cennetleri hatırlatıyorsunuz.

Bravo… bu şiir, hem içten hem evrensel bir özlem taşıyor;
Kaleminize sağlık.