Ne güzel dokunmuşsun duyguların özüne…
Her kelimede bir sitem, her nefeste bir özlem var.
“Ben seni bu kadar severken, gitmek değil, kalmak bile yetmez artık bana.” diyorsun ya…
İşte orada, şiir kalbini buluyor.

Bu dizelerde sevdanın bütün halleri var;
isyan da var, teslimiyet de, bir kadının ince kırılganlığı da.
Yüreğini ilmek ilmek çözmüşsün, okuyanı içine alacak kadar.

Ve en güzeli, bütün bu yoğun duyguların arasında bir samimiyet var;
Sanki okurla aranda görünmez bir köprü kurulmuş,
Her “ey sevgili” diye başlayan dizide kalbimizi de seninle birlikte titretmişsin.

Duygularını saklamamışsın,
Onları olduğu gibi ortaya koymuşsun;
İçindeki özlemi, kırgınlığı ve sevdayı,
Hafif bir melodi gibi okura geçirmişsin.

Bir şaireyi en çok büyüleyen şey, okuyanın yüreğinde yankı uyandırabilmektir.
Sen bunu başarmışsın;
Okuyan her kişi, kendi içinde bir parça buluyor bu şiirde,
Ve belki de biraz daha aşık oluyor hayata, aşka, sevdaya…

Kalemine, yüreğine ve cesaretine bin selam olsun.
Bu şiir, sadece bir metin değil, bir duygu yolculuğu;
Okuyanı sürükleyen, düşündüren ve dokunan bir yolculuk.