1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
69
Okunma
Bir köprü duruyor içimde,
İki yakası ben.
Bir yanım hâlâ doğmadan bekler,
Diğeri çoktan gömülmüş zamana.
Su konuşmaz artık
Sadece geçip giden gölgemi taşır.
Ben mi yansıdım,
Yoksa gölge mi benden taştı, bilmem.
Kelimeler yorgun,
Sözler dönmek istiyor toprağa.
Belki de hakikat,
Susmanın en ince yerinde saklı.
Elimde yanmış bir kâğıt,
Üzerinde “ben” yazardı eskiden.
Şimdi külün içinde bir harf kalmış: “H”
Hâl midir, Hû mudur, Hicr midir, bilmem
Bir rüzgâr geçti içimden,
Sanki “var” ile “yok” birbirine dokundu.
Rüzgâr, defterimin sayfalarını çeviriyor.
Bir mısra düşüyor suya:
“Yol bitmez, yolcu biter.”
İki yakada bekleyen
Var koşsa yok koşsa
Yok var, var yok olsa
Ortada kavuşup bir olsa!
5.0
100% (4)
Cevap Yaz