6
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
158
Okunma
Ne Yâra
Bir vakit sevdaya inandım ben,
sözün ağırlığı vardı, yemin gibiydi.
Bir bakışla yanar, bir susuşla dağılırdık,
şimdi her şey sanki bir oyunun sahnesi gibi.
Ne yâra, ne siteme kaldı gönlüm,
herkes rolünü oynuyor usulca,
kimse gerçekten ağlamıyor artık,
gözyaşları bile hesaplı akıyor.
Bir zamanlar aşk derdim,
bir kalbin içinde dünya bulurdum.
Şimdi yürekler beton,
sevgi kirada, samimiyet misafir.
Ne yâra sözüm var artık,
ne özlemime derman.
Bir yanım affetmek istiyor herkesi,
bir yanım bağışlamayı bile unutmuş.
Yalnızlık, en sadık dostum olmuş,
konuşmasam da beni anlıyor.
İçimde bir boşluk,
rüzgâr geçiyor, sesin gibi, usulca...
Ne yâra bu sevda,
ne yâra bu ömür,
herkesin bir maskesi var yüzünde,
bir ben kaldım, yüreğini örtmeyi bilmeyen.
5.0
100% (9)
Cevap Yaz