5
Yorum
28
Beğeni
5,0
Puan
237
Okunma

Ben ki
Kelimelerle dokurdum gökkuşağını
Şimdi kaburgalarımda bir yarık
Aşkın bıçak izi
Ve içimde esen rüzgâr
Söndürdü bütün şiir kandillerini...
Gece
Kırık bir şişe gibi
Kaldı ellerimde
Camlar saplandı avuçlarıma
Kan değil
Şiir döküldü yaramdan
Sabah dedikleri
Alacağını çoktan almıştı geceden...
Pişmanlık
Tarihin en eski defini
Kayıp günlerin
Günahına sarılı...
Sessizlik
En keskin mısra
Şiirin içinde
Yüreği hançerleyen...
Ve zaman
Tanrıya küsmüş
Çekip gitmişti ömürden
Ardına bile bakmadan...
Çağdaş DURMAZ
5.0
100% (16)