BUDALA




Annem çok zaman önce söylemişti
Büyüklerimi saymadım
Ben aymadım

Tutunma kırık dala
Budala

İnsan kendi etini yer mi
Nasihat kareder mi
Aklını alıp askıya
Kovulduğu kapıya
Gider mi

Kırk kez yemin ettim
Kırk hata ettim
Yine gittim

Dayanırken yabanın tafrasına
Bir tek senin için oturdum
Sadıklar sofrasına

Kaviydi benim imanım
Senden önce yoktu yalanım
Şimdi yalancı kaldı adım
Dayanamadım
Ah inadım

Aslında ne ketumdum
Bütün sırlara avuçlarımı yumdum
Bir ölü gibi uyudum
Uyuttum

Koştum hep adım adım
Yalnız sana dayanamadım
Kırk yıllık sırlarımı
Sana kanadım

Gözünaydın şimdi
Oyunun sensin galibi
Delindi kazan
Göründü dibi

Güvendin kırık dala
Yaktı seni bu sevda
Budala
************************************

Ee! Pes doğrusu...
Bu kadar olur.
Hem güldüm, hem düşündüm...
İlahi efendim, siz çok yaşayım e mi!!!

Nereden bulursunuz...
Annenizi alıp karşınıza, sorup durursunuz...

Bu/ da / la
Bu/dala
Bu da/la...

Ne budala , ne şu dala... Dala çıka, kırıp döke bazan esip, bazan kesip, bazan çoşup, bazan koşup yazıyorsunuz...
Atmosfer mi , yok atmasyon mu ,nedir sorun bilinmez.. ?!
Bildiğim bir şey var sa o da, hep güzeli yazıyorsunuz..
Efendim, bu gün güneş daha parlak gök yüzünde.
Ben iyi bir moralle yorum yapıyorum...
Yazıyorum işte öylesine, ne gelirse aklıma.
Saygımı, tebriklerimi ve teşekkürlerimi bırakıp kaçmazsam.
Oooooooo!, daha çenem durmayacak.. .
Her ne sürç'i lîsân ettimse, afola...!!

Saygımla...