Muhammed’in aşkı doldu özümde,
Nur-u Ahmed doğdu her bir sözümde,
Secde eden benim her bir dizimde,
Şefâ benim, rahmet benim, nur benim

insanlığın feryat ettiği bir zamanda kendi iç aleminde ""aşık"" olan insanın, sabrı ve kaderini ne güzel anlatmışsınız mısralarda
“Dermân benim, fermân benim”
derken, her şeyin Hakk’ın emriyle olduğunu insanoğlunun o emre teslim bir kul olduğunu

“Pir yanında suskun”
nefsin sükuna erdiği hali gösterir.
Son dizede “mürid benim, mürşit benim”
benliğini yok edip, Hak’ta bir olmayı simgeler “ben” dediği artık nefsi değil, Hak’tır.


“Canân için gökten inen yıldıza"
Burada “Canân” Allah’tır.
Artık karanlık da aydınlık da O’nundur

“Tadarken sevdayı, şimdi her yerde,
Açıldı gönüller, bak perde perde,
Bir amel sandığı olan makberde,
Sevâp benim, günâh benim, nâr benim.”

Burada ölümle yüzleşme var. “Makber” (mezar) ""dünya sonu.""
Ama burda anlatılanda iyilik ve kötülüğün de, sevap ve günahın da Hakk’a ait olduğu
Tasavvufta buna “tevhid” denir her şeyi bir görmek.

“Ferhat olup dağı, taşı delerken,
Mecnun olup Leylâ ile dolarken,

Aşkın beşeri örnekleriyle ilahi aşk birleşmiş
Ferhat da, Mecnun da, hepsi “Hak aşığı”nın sembolüdür aslında fani aşk değil

"Deniz benim, deryâ benim, tur benim.”

Burda kudret ve tecelli anlatılmış
Musa’nın mucizeleriyle kendi iç alemindeki ilâhi kudreti eşleştirmişsiniz
“Tur benim” ifadesi ..Musa’nın Allah ile konuştuğu Tur Dağı.. tecelli yeri, yani ilâhi sırrın mekanı anlamına gelir.

aşkın sadece bir duygu değil, bir varlık hâli olduğunu anlatılmış bizlere
“Ben” sözü, nefsten değil, Hak’tan gelen bir “benlik”tir.
Her dörtlükte insan, kendini biraz daha siler, sonunda “Hiçlik benim, Yar benim” diyerek Hak’ta erir.

Üstadım muhteşem bir şiir okuduk
Okurken açıklamak istedim naçizane
Hatamız olursa af ola
Yine andelip imzası atılmış
Muhteşem bir şiir tebrik ederim
Üstada saygıyla