11
Yorum
35
Beğeni
5,0
Puan
251
Okunma

Aşk toprağa yalın ayak basmaktır
Tüm çıplaklığıyla
Toprakta iz
Ayakta toprak kokusudur
Adem ile Havva’dan gelen giz...
Her adımda çatlarken kabuklar,
Tabanlara sızar nemli sır
Aşk, derinlerdeki köklerin duasıdır...
Sıcak kumda yürüdü Havva
Âdem’in terinin düştüğü yerde
Filizlendi incir ağacı
Cenneti taşıdılar ayak tabanlarında
İndirdiler yeryüzüne...
Bak, şu karınca yuvasının ağzında
İki çıplak ayak izi duruyor
Biri sıcak, biri ıslak...
İnsan, toprağa düşen ilk gözyaşından bu yana
Aşkı arıyor çamurlu ayaklarıyla...
Diyorlar ki cennetten kovuldular
Yalan!
Sadece toprağa indiler
Ve her basışta
Yeryüzü cennetini yeniden kurdular
İzlerinden fışkıran narla, zeytinle, buğdayla...
Göçebe ruhlarız hepimiz
Sırtımızda yük, ayaklarımız çıplak
Aşk, yürürken dökülen tohumdur
Sahip olmak değil
Sahiplenilmektir toprak tarafından...
En kutsal izdir aşk
Sevdiğinin peşinde toprağa atılmış
O ilk cesur adımın izidir
Çünkü her çıplak ayak tabanı
Havva’nın emanetini taşır
"Dokun, hisset, sahip çık!"
Ve toprak
Usulca örter izleri zamanla...
Ama asla unutmaz seni
Kokusu sinmiştir tırnak diplerine
Ölsen bile
Toprağa verildiğinde
Seni tanır o kutsal doku...
Çünkü aşk
Toprağın ezberindeki
İlk insan nefesidir...
Çağdaş DURMAZ
5.0
100% (18)