16
Yorum
49
Beğeni
5,0
Puan
237
Okunma

.
Belki senin rızkın
yumuşaklığın
dikenlerin arasında açılmış bir çiçek
sessiz çoğalan
kimsesizligin ışığında parlayan
ve belki de güçlüsün
ellerin acıya direnirken
her düşüşte yeniden doğan yürek
bir dünya gibi kendi kendine büyüyen
sessiz, görünür, ama kimse fark etmeyen.
Sırrın mı..
rüzgârla savrulan yaprak
kırılgan bir dalın üstünde duran zaman
kaybolan anlarda kucaklayabilmek dünyayı
bir nefes, bir melodi, bir umut
ve zaman, hep zaman..
Şiirin..
sözcüklerde değil, hislerde saklı
görünmez ama dokunulabilir
yumuşak, kırılgan, gerçek
ve sen
yumuşak kalbinle
dünyayı biraz daha insan kılansın.
belki rızkın
evrenin sessiz sırlarında
gözlerinle göremediğin yıldızların altında
toprak, su, rüzgâr, güneş
bir ışık gibi büyüyen
hiçbir şey istemeden
hiçbir karşılık beklemeden
sadece var olarak
var oldukça besleyen her şeyi..!
Ferdaca
5.0
100% (27)