Geceler boyu süren, o güzelim konuşma
Şimdi o saatlerdeyim, kalbimde koca bir susma
Ben o boşlukta şimdi, kendimi zor tutarım
Tek yaptığım şey, müzik açıp şiirle anlatırım

Sen benim sığınağımdın, gece dörde kadar süren
Bizim olan saatler, şimdi ona özel bir armağan
Bana söz verdin diye, ben umutla bekledim
Oysa o yalan oldu, her gün yeniden kırıldım

Ben senin mutlu olmanı isterim, bu kalpten
Ama o mutlulukta, beni de bir yere koysan
Bana da bir zaman ayır, çok değil, adil olsun
Bu dostluğumuz için, bir çaba gösterilmiş olsun

Zaman istedin benden, verdim sana onu
Ama uzun bu süre, gelmiyor bir sonu
"Zaman geldi" diyecek misin aniden?
Sonra aynı sevgiyi mi beklersin benden?

Doğru düşünüyorsun, evet, hissederim
Çünkü sen panpamsın, en yakınımsın
Ama aynı ben kalır mıyım, bilemem ki?
O zaman gelince, değişecek miyim ki?

Her gece konuşurduk, şimdi o günler nerede?
Sen şimdi konuşursun, ama başka biriyle
Peki ben kiminle dertleşirim, düşündün mü hiç?
Yoksa öylece yok sayar mısın beni böyle

Bana o diğer dostlarının sözünü etme,
Onların bağıyla bizimki, asla benzemez
Aramızdaki bu farkı, en iyi sen biliyorsun
Bu yüzden bu yalnızlığı, sana çok soruyorum

Geceleri huzurla uyurdum, biliyor musun?
Çünkü bilirdim ki yarın, yine sen varsın
Çocuk gibi beklerdim, konuşalım diye
O aramalarımız gelince, dünyam gülsün diye

O saatler, şimdi ona ayrılmış, çok doğal belki
Ama benim elimde kalan, tarifsiz bir eksiklik
Odamda tek başıma, müziğe sığınıp otururum
O boşluğu doldurmak için, kendimi zor tutarım

Bana söz vermiştin, ben o sözde kaldım
Ama sen döndün geri, büyük bir yara aldım
Bu durum acı verse de, artık bir karar verdim
Tek taraflı çabamla, kendimi çok yıprattım