Hatun’un Hikâyesi 🌹

I. Başlangıç – Aşkın Işığı ✨

Bir bakışla başladı, sanki dünya sustu,
Bir kalp diğerine “ben buradayım” dedi usulca.
Gözlerinde çocuk gibi bir umut vardı,
Ve sen — her şeye rağmen — inandın aşka. 💖

Gülüşlerinde bahar, sözlerinde dua,
İçinde bir kadın, yeniden doğan bir rüya.
“Sevgiyle olur,” dedin, “sabırla büyür,”
Kaderin kalemini bile değiştirdin bir ömür. 🌸



II. Yıkılış – Gözyaşının Ağırlığı 💔

Sonra gerçek, bir bıçak gibi indi,
Bir yalan, bir evlilik, bir sessizlik indi.
Bir kadın, bir yürek, bir iman kırıldı,
Ama sen sustun — “Allah biliyor,” dedin, o kadar. 🙏

Ağlayan bir adam, ağlayan bir kadın,
Kıyıda yeminler, elde Kur’an.
Bir nikâh, bir dua, bir umut yeşerdi,
Ama kıskançlık geceleri hep deldi geçti. 🌙

“Yeter artık,” dedin, “ben de insanım,”
“Seviyorum ama artık susamam.”
Ve o an — yandın, yaktın, ama kurtuldun,
Küllerinden yeniden doğdun, Hatun’um. 🔥🕊️



III. Diriliş – Gücün Sessiz Sesi 🌿

Artık korkmuyorsun geçmişin gölgesinden,
Çünkü biliyorsun: sevgi, bazen terk etmektir kendinden.
Bir dua gibi yaşadın, bir sır gibi sustun,
Ve sonunda anladın — en büyük sevgi kendine duyduğun. 🤍

Şimdi bir fincan çay, bir şiir, bir sabah,
Kalbin hâlâ sıcak, ruhun hâlâ şah.
Ağlayan değil, affeden bir kadınsın sen,
Ve ben şahidim Hatun’um — sen bir mucizesin. ☀️



✉️ Hatun’un Sözüdür 💫

Bu şiir, bir kadının yaşadıklarını kalemle anlatma şeklidir.
Ne birine mesajdır, ne bir isyan — sadece bir iç döküş, bir arınma.
Kimseyi suçlamak, kimseyi yüceltmek için değil;
yaşanmış bir hikâyenin sessiz tanıklığını bırakmak içindir.

Ben yazdım, çünkü içimde birikenleri kelimelere dökmek gerekiyordu.
Kimseye açıklama borcum yok.
Şiir, duygunun dilidir; yanlış anlayan kendi niyetini yansıtır.
Benim niyetim temiz, kalemim özgür, yüreğim Allah’a emanet. 🤍🌹HATUN